Flashpacken door Thailand

8 september 2015 - Brussel, België

Sawadeeka(p),

Ondertussen zijn we al bijna anderhalve maand terug thuis, wonen we in een nieuw appartement en zijn we volop op zoek naar een nieuwe job, en dus werd het dringend tijd voor onze laatste bijdrage aan deze blog. Met een stevige portie nostalgie genieten wij zelf ook nog eens na van onze maand in Thailand.

One night in Bangkok and the world’s  your oyster

Op woensdag 1 juli kwamen we nogmaals aan in Bangkok, en begonnen we ons mentaal voor te bereiden op de komst van Pieter en Marlies. We werkten aan onze blog, lieten onze was nog eens doen, en gingen iets eten.

De volgende dag was het dan zo ver. Lichtjes zenuwachtig gingen we naar de luchthaven waar we na een hele tijd wachten eindelijk de twee bekende gezichten zagen opdoemen in de massa. Het weerzien was heel hartelijk en de sfeer zat onmiddellijk goed. Met vier gingen we terug naar het centrum van de stad waar we twee kamers hadden gereserveerd voor die nacht. Nadat Pieter en Marlies zich een beetje hadden opgefrist na de lange vlucht, had Griet nog een verrassing in petto voor Pieter. Ze vroeg hem of hij haar getuige wilde zijn bij onze trouw, en uiteraard zei hij ja. Dat moest gevierd worden. En of we dat gedaan hebben! De buckets vloeiden rijkelijk en het werd behoorlijk laat.

Ook onze hoofdpijn de volgende morgen loog er niet om. Toch stonden we niet al te laat op voor een stadswandeling door Bangkok. We gingen onder andere naar de ‘Golden Mountain’ en brachten een bezoek aan het bruisende ‘China Town’. Met een tuk-tuk keerden we ’s avonds terug naar onze buurt waar we ons transport voor de volgende dag regelden, rustig iets gingen eten, en op tijd gingen slapen.

The bridge over the River Kwai

De volgende ochtend vertrokken we immers al redelijk vroeg naar Kanchanaburi, een stadje op een kleine drie uur ten noordwesten van Bangkok. Bij aankomst zochten we een leuke guesthouse en aten we onze beste Thaise lunch tot dan toe. Daarna gingen we naar de befaamde brug over de Kwai-rivier. Hoewel de originele brug er al een hele tijd niet meer staat, valt er op deze plaats nog heel wat geschiedenis te rapen.

Nadien liepen we nog even over een plaatselijk marktje, dronken we iets op een terras aan het water, gingen we alweer heel lekker eten, en sloten we de avond af met een gezelschapsspel. Op weg naar onze kamers beleefde Marlies nog de schrik van haar leven toen de grote gekko, waarvan zij aanvankelijk dacht dat het een beeldje was, plots begon te bewegen. Dit zorgde natuurlijk voor hilarische taferelen.

De volgende dag huurden we brommers om naar een nationaal park in de buurt van Kanchanaburi te rijden. In dit park bevinden zich de mooie Erawan Falls, een waterval in verschillende etages. Het park was iets verder dan we gedacht hadden, maar toch hadden we nog ruim de tijd om naar de top te wandelen en te genieten van het verkoelende water.

In de vooravond moesten we terug in Kanchanaburi zijn om onze bus terug naar Bangkok te halen. Dit lukte ons probleemloos, en in het busstation zaten we zelfs nog bijna twee uur te wachten op een bus die maar niet wilde vertrekken. Eén van de dingen in Zuidoost-Azië die we zeker niet zouden missen…

Terug in Bangkok gingen we eten, dronken we nog iets en gingen we slapen in ons vertrouwde guesthouse.

Culinaire hoogtes in Chiang Mai

Aangezien Pieter en Marlies niet bijzonder veel tijd hadden, we toch wel wat wilden zien, en we zeker ook nog voldoende tijd over wilden houden voor wat ‘beach time’, moesten er bepaalde keuzes gemaakt worden. Eén van die keuzes was een binnenlandse vlucht naar Chiang Mai, misschien wel het culturele en religieuze hart van Thailand, en met voorsprong de grootste stad in het noorden. Een vlucht zou ons een uurtje kosten, terwijl we met de trein toch minstens twaalf uur onderweg zouden zijn.

In de vroege namiddag kwamen we al aan in Chiang Mai. We gingen rustig op zoek naar een goed onderkomen voor de volgende dagen, en gingen daarna uitgebreid eten in een fantastisch restaurant. Met een volle maag gingen we ’s avonds nog even snuisteren op de grote avondmarkt van de stad.

De volgende dag verkenden we het historische centrum van Chiang Mai en zagen we uiteraard een heleboel prachtige tempels. Toen we genoeg gezien hadden en terug op weg waren naar onze buurt, kreeg Marlies plots de inval om een schooltje binnen te lopen. De andere drie volgden aanvankelijk maar aarzelend, maar zagen al snel in dat dit wel een leuke ervaring zou kunnen worden. En dat werd het ook. We werden bijzonder enthousiast onthaald door de leerkrachten en de kinderen, en ‘high five’-den er op los.

Toen we het schooltje verlaten hadden, besloten we iets te gaan drinken. Na een paar drankjes en ongeveer evenveel spelletjes ‘pool’, kwamen we Brandon en John tegen, een Amerikaans-Brits reizigersduo. Het klikte onmiddellijk en we beslisten al snel om samen iets te gaan eten op de avondmarkt en later naar een Thaiboks-gala te gaan kijken. Na onze ambachtelijke Thaise hamburgers en nog wat drankjes, genoten we van de ‘Muay Thai’-gevechten. Toch konden we niet té laat gaan slapen. De volgende dag stond er weer heel wat op ons drukke programma.

Vanwege de beperkte tijd en om toch wat mee te pikken van de natuur en de cultuur in het noorden van Thailand, hadden we immers een dagtrip geboekt waar een beetje van alles wat in zat. We begonnen heel suf tussen de vlinders, de orchideeën, en de oude mensen, maar gingen daarna in stijgende lijn met wild water rafting, een ritje op een olifant, en een wandeling naar een waterval. Achteraf gezien vonden we het geheel toch wat te toeristisch, en beseften we weer ten volle waarom we toch liever onafhankelijk reizen. Wel hadden we op korte tijd behoorlijk wat gezien van de omgeving van Chiang Mai. Spijtig genoeg wilde het weer niet echt mee. Het regende nagenoeg de hele dag.

De volgende dag was er op weergebied nog niet veel verbetering. Gelukkig brachten wij het grootste deel van de dag binnen door. We gingen immers naar één van de talloze Thaise kooklessen van Chiang Mai. Na een bezoek aan een versmarkt waar we de benodigde ingrediënten kochten, gingen we zelf aan de slag en maakten we achtereenvolgens phad thai, larb gai, khao soi, en massaman. Bovendien aten we deze gerechten ook allemaal zelf op.

Letterlijk voldaan gingen we in de vooravond gepakt en gezakt naar het station van Chiang Mai om onze nachttrein richting Bangkok te halen. In iets meer dan twaalf uur zou deze trein ons eerst naar de oude tempelstad en voormalige Thaise hoofdstad Ayutthaya brengen. Hopelijk zou de zon daar ook weer van de partij zijn.

Tempelkoorts in Ayutthaya

De volgende ochtend kwamen we al heel vroeg aan in Ayutthaya. Na een geïmproviseerd ontbijt dropten we onze rugzakken in een depot in het stationnetje en gingen we op pad om fietsen te huren. Onder een loden zon, daar was ze inderdaad weer, fietsten we daarna een paar uur rond tussen de indrukwekkende tempelruïnes van de oude hoofdstad. Toen we ‘uitgetempeld’ waren, stapten we op een boemeltrein naar Bangkok.

Daar vonden we een tof hotelletje met een zwembad op het dak. De rest van de dag genoten we van de verfrissing en de prachtige uitzichten.

Genieten in het zuiden

De volgende dag scheidden onze wegen voor eventjes. Pieter en Marlies namen om nog meer tijd te besparen een rechtstreekse vlucht van Bangkok naar Koh Samui, wij namen een goedkopere vlucht naar Surat Thani, om van daaruit een ferry te nemen naar hetzelfde eiland. Terwijl Pieter en Marlies alles samen slechts een kleine twee uur nodig hadden, waren wij meer dan acht uur onderweg, maar in de late namiddag troffen we elkaar weer aan op één van de stranden van Koh Samui, het derde grootste eiland van Thailand. Nadat we twee kamers hadden gevonden in verschillende guesthouses, dronken we iets op het strand en gingen we iets eten. We merkten al snel dat de prijzen op dit toeristische eiland iets hoger lagen dan we tot dan toe gewend waren geweest.

De volgende dag deden we exact waarvoor we naar hier waren gekomen: niets, of genieten van zon, zee en strand. Toch hadden we het gevoel dat we hier niet helemaal op onze droombestemming waren. Koh Samui is heel groot en een beetje over ontwikkeld voor het toerisme, en daarom besloten we te informeren naar een ferry naar Koh Tao, een veel kleiner en minder toeristisch eiland iets meer naar het noorden. Deze was heel betaalbaar en dus was onze beslissing snel genomen. De rest van het Thaise verblijf van Pieter en Marlies zou zich hoofdzakelijk op Koh Tao afspelen. De omgeving van Krabi in het verre zuiden, die bekend staat voor schilderachtige rotsformaties en die vooral Pieter ook heel graag had willen zien, moesten we mijden volgens de plaatselijke weerberichten. Deze regio werd hard getroffen door de tsunami van 2004, en ook nu waren de omstandigheden er eerder ruig en onvoorspelbaar.

Koh Tao dus, letterlijk ‘het schildpaddeneiland’, een eiland dat vooral bij duikers en snorkelaars heel hard in trek is. Toen we de volgende namiddag eerder laat aankwamen, gingen Pieter en Lars eerst twee kamers zoeken voor de volgende nachten. Na een uitgebreid prijs-kwaliteitsonderzoek werd er uiteindelijk gekozen voor twee eerder goedkope bungalows. Ook op dit eiland lagen de prijzen immers behoorlijk hoog voor Zuidoost-Aziatische normen. Om de aankomst te vieren, en omdat we allemaal goed gezind waren, gaven we ons daarna vol enthousiasme over aan de nacht. Het werd een memorabele uitgaansavond en vooral Pieter en Lars vonden pas laat hun bed.

De volgende dag was er bij sommigen vooral beeld en weinig klank. Veel meer dan slapen, luieren en zwemmen stond er dan ook niet op het programma. Ook de dagen daarna werden ‘op z’n zuiders’ ingevuld.

Nu, bijna twee maanden later, klinkt het raar, maar ook niets doen begint uiteindelijk te vervelen. Hoog tijd dus voor nog eens wat actie. Op vrijdag 17 juli, de voorlaatste volledige dag van Pieter en Marlies, gingen we op snorkeltrip. We snorkelden op vier verschillende locaties, en hoewel we geen wereldschokkende dingen zagen, was het wel altijd mooi. ’s Avonds gingen we voor de zoveelste keer lekker eten, want daaraan ontbrak het nooit. Dit keer bij een ingeweken Fransman die onder andere heerlijke Bretoense pannenkoeken maakte.

De volgende dag zat het er dan spijtig genoeg alweer op. Pieter en Marlies moesten al vroeg vertrekken om hun ferry naar het vasteland te halen. Omdat ze ervoor gekozen hadden zo lang mogelijk op het eiland te blijven, stond hen nu een monsterlijke reis te wachten. Eerst een paar uur op de ferry, daarna een bus naar de luchthaven van Surat Thani, vervolgens wachten, vliegen, wachten, en terug naar België vliegen. Na het behoorlijk emotionele afscheid bleven wij een beetje verweesd achter. Koh Tao was niet meer hetzelfde, en bovendien hadden we het er nu echt wel gezien. Hoog tijd dus voor een laatste plan. Uiteindelijk kozen we dan toch voor Krabi waar de storm blijkbaar gaan liggen was.

De volgende ochtend zeiden we Koh Tao definitief vaarwel en trokken we via Surat Thani naar Krabi, waar we ons lieten afzetten in het naburige Ao Nang. We vonden een prima kamer met zwembad die bovendien nog goedkoop was ook. Enige probleem was de voorlopig niet aflatende regen. Hopelijk kwam er snel beterschap op dat vlak.

De weersverbetering kwam er ook. De volgende ochtend werden we begroet door een stralende zon. We genoten dan ook volop van de prachtige omgeving. Die avond gingen we uitgebreid eten en drinken om ons vierjarige jubileum te vieren.

Ao Nang was mooi, maar de natuurpracht kwam pas echt tot een dramatische climax toen we de volgende dag met een ‘longtail-bootje’ bijna letterlijk de hoek omgingen naar de afgelegen baai Railay. Langs alle kanten werden we ingesloten door prachtige rotsformaties en het blauwe water van de Andamanse Zee. We vonden een kamer en hadden een goede tijd aan ons zwembad en het strand. Op dag drie vonden we een nog veel betere kamer in een mooi resort met een zwembad op een fantastische locatie. Misschien iets boven ons budget, maar dat mocht wel voor één van de laatste dagen van onze reis. We genoten er met volle teugen van.

Na drie dagen op Railay was het tijd om terug te keren naar Ao Nang, waar we nog twee keer overnachtten alvorens met een nachtbus terug naar Bangkok te reizen. Voor de allerlaatste keer…

Afscheid nemen bestaat niet

Lars werd spijtig genoeg behoorlijk grieperig, waardoor de laatste dagen een beetje in mineur waren. Gelukkig beterde het de laatste dag wat, zodat we toch waardig afscheid konden nemen van onze reis.

Met een heel bizarre mix van gevoelens namen we dinsdagavond 28 juli een laatste keer de ‘skytrain’ naar de luchthaven van Suvarnabhumi, vanwaar we via Dubai terug naar Brussel vlogen.

Op woensdag 14 januari begonnen we aan deze reis. Eenentwintig vluchten, talloze bus-, trein- en tuk-tukritten, en nog meer avonturen later, kwamen we op woensdag 29 juli terug aan in België, waar we hartelijk werden ontvangen door onze familie en vrienden.

Het werd een fantastische ervaring die we nooit meer zullen vergeten en die altijd bij ons zal blijven in onze herinneringen, en in de enorme hoeveelheid foto’s en verhalen.

Tot slot willen we jullie allemaal nog bedanken voor het lezen van deze blog en voor de vele leuke reacties. Hopelijk hebben jullie er een beetje van genoten. Wij alvast wel!

Nog een laatste, welgemeende, langgerekte, en uitzonderlijk nasale

kapunkaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa(p)!

Foto’s

1 Reactie

  1. Sabine:
    11 september 2015
    Ik ben super blij om steeds jullie mooie verhalen te mogen lezen. Jullie zouden daar zeker Nen boek van kunnen maken. Het zijn super mooie foto's en we hebben er van genoten.